Sakramenty

1- CHRZEST

Chrzest uroczysty udzielany jest w każdą niedzielę. Rodzice prosząc o chrzest dziecka tym samym zobowiązują się, że będą je po katolicku wychowywać. W czasie chrztu przynajmniej rodzice i chrzestni powinni przystąpić do komunii świętej ofiarując ją w intencji dziecka (spowiedź należy odprawić wcześniej). Przynajmniej dwa tygodnie przed chrztem rodzice dziecka (przynajmniej jedno z nich) zgłaszają chrzest w kancelarii parafialnej przynosząc z sobą:
– akt urodzenia dziecka
– świadectwo swego ślubu kościelnego (ci, którzy nie mają ślubu kościelnego niech przyniosą świadectwo zawarcia małżeństwa cywilnego).
– zaświadczenia z parafii, w których mieszkają chrzestni stwierdzające, że mogą oni być chrzestnymi (można dostarczyć również w dniu chrztu).
– rodzice chrzestni powinni być bierzmowani, mieć ukończone szesnaście lat, być katolikami wyznającymi swoją wiarę życiem zgodnie z nauką Kościoła (nie wolno np. dopuszczać do pełnienia tej funkcji osób żyjących w związkach niesakramentalnych oraz młodzieży nieuczęszczającej na katechizację).Osoby niespełniające tych wymogów nie mogą być ani chrzestnymi, ani świadkami chrztu.

2- PRZYGOTOWANIE DO KOMUNII ŚWIĘTEJ

Wiedzę religijną zdobywają dzieci na lekcjach religii w szkole. Natomiast „życia religijnego” w tym również „życia eucharystycznego” uczą się w swoim domu i w swoim kościele parafialnym Pierwsza Komunia Święta jest w niedzielę przed 3 maja w czasie mszy świętej o godz. 10:30

3- PRZYGOTOWANIE DO BIERZMOWANIA

– przez czynne uczestnictwo we Mszy Świętej
– częstą spowiedź świętą i Komunię Świętą
– zdany egzamin w klasie II Gimnazjum z wiadomości religijnych
– udział w comiesięcznych spotkaniach
W spotkaniach powinni wziąć udział wszyscy gimnazjaliści mieszkający w naszej parafii. Udział w spotkaniach III klasy Gimnazjum jest jednym z warunków dopuszczenia do przyjęcia Sakramentu Bierzmowania.

4- ŚLUB

Prawo kościelne postanawia, że ślub ma mieć miejsce w parafii zamieszkania narzeczonej lub narzeczonego. Ślub kościelny to Sakrament Małżeństwa. Jest to więc złożenie (i to pod przysięgą !) przyrzeczeń nie tylko sobie nawzajem ale również (a nawet przede wszystkim) Panu Bogu. To również zobowiązanie że w życiu małżeńskim i rodzinnym małżonkowie będą kierować się nauką Kościoła i będą korzystać z Bożej pomocy (modlitwa – uczestnictwo w niedzielnej i świątecznej mszy świętej – częsta spowiedź i komunia święta). Trzy miesiące przed planowanym ślubem narzeczeni zgłaszają  się w kancelarii parafialnej.

Obowiązki narzeczonych:
– spotkania w poradni rodzinnej
– odbycie dwukrotnej spowiedzi przedślubnej (pierwsza – w tym tygodniu, w którym był spisany protokół przedmałżeński; druga – tuż przed ślubem, by w stanie łaski uświęcającej przystąpić do sakramentu małżeństwa).
– udział w skupieniu przedślubnym.
– rozmowa z kapłanem.
– uzupełnienie wiadomości religijnych.
– jeżeli narzeczeni chcą zawrzeć ślub tzw. konkordatowy zobowiązani są zgłosić się do USC i dostarczyć dokument zezwalający na pobłogosławienie małżeństwa ze skutkami cywilnymi.
– spisanie protokołu przedmałżeńskiego i stwierdzenie braku przeszkód małżeńskich,
– narzeczony(a) przynosi dokument o wygłoszeniu zapowiedzi przedmałżeńskich od własnego ks. Proboszcza stwierdzający brak przeszkód małżeńskich,
– spisanie aktu ślubu i złożenie podpisów przez narzeczonych i świadków,

Dokumenty:
– świadectwo sakramentu chrztu świętego obydwu stron,
– świadectwo bierzmowania,
– strona owdowiała przynosi – akt zgonu współmałżonka,
– dyplom ukończenia nauki religii z ostatniej klasy,
– dowody osobiste,
– dokument z USC stwierdzający brak przeszkód (w wypadku zawierania małżeństwa kościelnego wraz ze skutkami cywilnymi) – data wystawienia nie może przekraczać 3 miesięcy od daty ślubu.

W dniu ślubu:
10 minut przed godziną zawarcia sakramentu małżeństwa świadkowie zgłaszają się do kancelarii by:
– złożyć brakujące podpisy,
– przynieść obrączki,
– dostarczyć potwierdzenie spowiedzi św.

5-. CHORZY

Chrześcijanin to człowiek który zachowuje przykazania Boże, żyje w przyjaźni Chrystusem przyjmując sakramenty święte, korzysta z Bożej pomocy. Tak powinien czynić w latach dzieciństwa i młodości oraz w latach dojrzałego wieku. Do tych, którzy z powodu choroby lub podeszłego wieku nie mają siły by przyjść do kościoła – ksiądz jeździ w I-sze piątki miesiąca, aby ich wyspowiadać i udzielić Komunii świętej. Sakrament Chorych daje łaskę Bożą potrzebną do tego by zgodnie z Wolą Boża przeżyć czas choroby lub starości, dlatego sakrament ten, należy przyjmować na początku każdej poważnej choroby (przy długotrwałej chorobie można go po kilku miesiącach ponownie przyjmować). Żadnego sakramentu, a wiec i Sakramentu Namaszczenia Chorych nie można udzielać osobie, która na pewno nie żyje! Szczęśliwy kto na Bożym Sądzie stanie bez grzechu – przynajmniej bez ciężkiego grzechu! Aby tak było – trzeba by człowiek przed śmiercią, gdy jest jeszcze świadomy, wyspowiadał się i przyjął Komunię świętą jako „wiatyk” czyli „pokarm na drogę do wieczności”. O tym kto tak umarł można powiedzieć, że miał szczęśliwą, dobra śmierć. Jeśli kochasz bliskich ci chorych i staruszków, to znajdziesz sposób by umożliwić im w czasie choroby i starości korzystanie ze spowiedzi i Komunii świętej.

6- POGRZEB

Katolicki pogrzeb to ostatnie pożegnanie zmarłego połączone z serdeczną modlitwą za jego duszę. Przychodząc do kancelarii parafialnej należy przynieś odpis aktu zgonu oraz zaświadczenie stwierdzające jakie sakramenty zmarły przyjął przed śmiercią. Rodzina powinna dołożyć starań, aby pogrzeb miał naprawdę religijny charakter. Wypada by najbliższa rodzina w czasie mszy pogrzebowej przystąpiła do komunii świętej ofiarując ją w intencji zmarłego (do spowiedzi należy przystąpić wcześniej). Jeśli pogrzeb jest w naszym kościele to zachęcamy by pół godziny przed rozpoczęciem mszy świętej pogrzebowej ktoś z rodziny lub sąsiadów poprowadził w intencji zmarłego modlitwę różańcową. Przed pogrzebem (w zakrystii) rodzina, przyjaciele i sąsiedzi mają możliwość zamawiania mszy świętych za zmarłego – zamówione msze święte ksiądz ogłosi w czasie pogrzebu. Jest to zwyczaj pożyteczny dla zmarłego gdy zamiast kwiatów zamawiana jest msza święta za jego duszę.